Etiquetas

miércoles, 23 de noviembre de 2016

TINTÍN

Urrian, Tintinen erakusketa antolatu zuen Begok liburutegian.
 

 

 

 

 


 
 

 

 

 

miércoles, 9 de noviembre de 2016

HIRU NESKAK

Betiko ipuin baten bertsioa egin dugu.


HIRU NESKAK

Baziren behin, hiru neska. Ahizpak ziren eta itsasontzi handi batetan bizi ziren. Egun batetan, kapitainak itsasontzitik joan behar zirela esan zien, oso nekagarriak zirelako. Irla batetan utzi zituzten.

Neskek, irlatik ihes egin behar zutela erabaki zuten. Horretarako, bakoitzak itsasontzi bat eraikiko zuen. Ahizparik nagusienak, bananak erabili zituen txalupa bat egiteko. Bukatu zuenean, ahizpa ertainarengana joan zen. Bigarren ahizpak, usteldutako makilak erabili zituen bere itsasontzi txikia eraikitzeko. Ahizparik txikienak, besteek baino egun batzuk gehiago behar izan zituen berea egiteko. Lehenengoz, irla osotik osteratxo bat egitera joan zen. Irlaren erdian, aspaldi apurtutako hegazkin bat aurkitu zuen eta herramintaz betetako kutxa bat. Hegazkinaren zatiak erabili zituen urpekuntzi bat eraikitzeko. Itsaontziak uretara bota zituzten egunean, marrazo handi bat agertu zen. Lehenengo, ahizpa nagusiaren txalupara hurbildu eta banana guztiak jan zituen. Neskak bere ahizpa ertainaren itsasontziraino igeri egin behar izan zuen. Marrazoak bigarren itsasontzia ikusi zuenenan, usteldutako egurrez eginda zegoela ulertu zuen. Atzera igeri egin zuen lehenengo eta gero, ziztu bizian abiatu zen itsasontziaren Kontra talka eginez. Egur guztiak apurtu ziren eta bi neskak arineketan joan ziren ahizpa txikiaren urpekuntzira, oraindik ur azalean zegoena. Neska txikiak, alboko ate bat ireki zuen bere ahizpak sartzeko. Marrazoak atea ikusi zuenean, bere indar guztiekin igeri egin zuen. Atea itxi zuten arren, aurrera jarraitu zuen. Marrazoa atearen kontra kolpea emateko prest zegoenean, berriro ireki zen. Baina, oraingoan, eskopeta erraldoi bat agertu zen. Ahizpa txikiaren arma, sua botatzen hasi zen. Marrazoa guztiz erre eta gero, eskopetarekin tiro egin zuten neskek animalia arpoiaz harrapatuz.

Gau hartan, marrazo errea afaldu eta gero, urpekuntzia martxan jarri eta Itsasoa ezagutzeko bidaia hasi zuten.       

SUDADERA AZUL

Hemos creado nuestra propia versión de un cuento clásico.

SUDADERA AZUL
Había una vez un chico al que todos llamaban Sudadera azul, porque siempre llevaba una puesta. Un día, un amigo le llamó por teléfono.
-         -  Sudadera Azul, menos mal que te he encontrado. Tu novia ha desaparecido en el bosque.
-          - ¿Qué le ha pasado a Churri?
-          - No se encontraba bien, se fue a pasear al bosque y no ha vuelto.
-          - Iré a buscarla.
-         -  Me parece bien, pero cuidado: no te distraigas hablando con desconocidos.
Sudadera Azul, preparó una mochila con bocadillos, cantimplora y una navaja y se fue al bosque a buscar a Churri.

Llevaba una hora caminando por el bosque, cuando un toro enorme apareció ante él. Como Sudadera Azul era muy valiente, no se asustó. Cuando el toro cogió carrerilla y se dirigió hacia él a toda velocidad, Sudadera Azul le toreó hasta dejarlo agotado. El toro estaba tan cansado que se quedó dormido y Sudadera Azul siguió buscando a su novia. De repente, escuchó un rugido cerca. Miró a un lado y a otro, pero no consiguió saber de qué se trataba. Iba a seguir caminando, cuando un leopardo apareció de la nada. Sudadera Azul intentó escapar, pero el leopardo era mucho más rápido y se lo tragó de un bocado. Dentro de la tripa del leopardo, Sudadera Azul empezó a oír una voz que le sonaba de algo.
-          - ¿Quién más hay aquí?- preguntó.- y ¿por qué estás llorando?
-          - Lloro porque estoy aquí atrapada para siempre.- respondió la voz.- Me llamo Churri.
-          - ¿Churri? Soy tu novio.
-          - ¿Sudadera Azul? ¡Qué desgracia!
-          - ¿Cómo que desgracia? Llevo todo el día buscándote, podías alegrarte un poco de verme.
-          - No lo entiendes.- Explicó Churri.- Estamos atrapados para siempre.
-          - Yo no estoy tan seguro.
Sudadera Azul, se quitó la mochila con mucho cuidado para no molestar al leopardo. Cuando lo consiguió, sacó su navaja y con todas sus fuerzas se la clavó al animal. Sudadera Azul rajó la tripa del leopardo desde dentro. Churri y Sudadera Azul pudieron salir del animal al que habían matado.


Sudadera Azul estaba tan feliz que besó a Churri en los labios y se fueron a merendar a casa.   

sábado, 22 de octubre de 2016

ARTE HEZKUNTZA

Azkenengo bi ostiraletan, marra zuzenak landu ditugu. Lerro horizontal, bertikal eta diagonalak ezagutu eta praktikatu ondoren, bakoitzak bere marrazkia sortu du erregela erabiliz .